قرآن كريم ميفرمايد: إنّما يخشي الله من عباده العلماء؛[15] از ميان بندگان خدا تنها دانشمندان از او مي ترسند.
مفهوم علم و مرعفت و عالم و عارف قرآن با آن چه كه در ذهن مردم است، تفاوت دارد.
در منطق اسلام، آن گروه دانشمندند كه نور علم تمام وجودشان را به نور خدا و ايمان و تقوا روشن ساخته و نسبت به وظايف شان احساس مسئوليت ميكند.
امام صادق(ع) در تفسير آية ذكر شده ميفرمايد:منظور از علما كساني هستند كه اعمال آنان هماهنگ با سخنان آنها باشد. كسي كه گفتار و كردارش هماهنگ نباشد، عالم نيست.[16]
امام زين العابدين(ع) ميفرمايد: فمن عرف الله خافه و حثّه الخوف علي العمل بطاعة الله؛ كسي كه خدا را بشناند از او مي ترسد و همين ترس او را به عمل و اطاعت فرمان خدا وادار ميكند. سپس ميفرمايد: ارباب علم و معرفت كساني هستند كه خدا را به خوبي شناخته اند و براي او عمل مي كنندو به او عشق مي ورزند.[17]
علت خشيت از خدا
آگاهي از علم و قدرت و ادراك عظمت پروردگار و هدف آفرينش و سير در آيات آفاقي و انفسي موجب پيدايش ترس و خشيت از خداوند مي گردد.[18]

[15] فاطر (35) آية 28.
[16] تفسير نمونه، ج 18، ص 24.
[17] همان.