درست است كه جواني برهه اي حساس در زندگي است و برنامه خاصّي را مي طلبد امّا يك برنامه صحيح بايد در رابطه با تمامي مواقع زندگي باشد. برنامه اي كه مقصد آفرينش را تحت پوشش قرار دهد. اين عنوان كلّي همانا امتحان آدمي از تولّد تا مرگ است قرآن كريم مي فرمايد: خداوند كسي است كه مرگ و زندگي را آفريد تا شما را بيازمايد(و معلوم گردد) كدام نيكوتر عمل مي كنيد(1). در توضيح اين آيه امام صادق((عليه السلام))فرموده اند: منظور اين نيست كه كدام زيادتر عمل مي كنيد بلكه به صواب نزديك تر.
اين نيكويي و صحت عمل، آزمون سختي است كه نياز به تمهيداتي دارد و ستبر جواني نيز از حساسيّت بيشتري برخوردار است.
جوان و به طور كلّي استان از سدّ موقعيّت بايد وارد عمل شود:
1. ذهن و قواي فكري كه بايد تغذيه و تأمين از موادي سازنده گردد تا شناختي پايدار از خدا و ملزومات آن به دست آيد.
2. قلب و ابعاد عاطفي كه بايد از عشق و ايماني سرشار گردد تا از كشش هاي ناپايدار نجات يابد و در دام عشق كاذب اسير نگردد.
3. رفتار و تنظيم عملي كه براساس همان شناخت ها و باورها به سامان مي رسد. مثل برنامه تنظيم تحصيلي و اشتغال و ازدواج مناسب.
با اين طرح مي توان از آزمون موفق بيرون آمد. تفصيل اين مباحث را مي توان در كتابهايي مثل جوان نوشته مرحوم آقاي فلسفي و نظائر آن مراجعه كرد.