طبيعت زندگي اقتضا مي كند كه گاهي در بين افراد به خاطر برخي مسائل كدورتي به وجود آيد و جدايي ايجاد شود. چانچه اين كدورت و به دنبال آن قهر به خاطر گناهي باشد كه از شخص سرزده پسنديده است و تا زماني كه شخص به گناهش ادامه مي دهد، لازم است اين قهر ادامه پيدا كند; مگر اينكه جهت مهمتري وجود داشته باشد و يا ضرورت شديدي پيدا شود كه به طور موقّت به خاطر رفع آن ضرورت لازم باشد، قهر شكسته شود.
در غير اين صورت قهر درست نيست و چنانچه مشاجره و يا رفتار به قهر بيانجامد، نبايد بيش از سه روز ادامه پيدا كند.
امام صادق((عليه السلام)) از رسول خدا((صلي الله عليه وآله)) نقل فرمود كه: «بيش از سه روز قهر و جدايي سزاوار نيست»(1).
و نيز امام صادق((عليه السلام)) فرمود: «شيطان تا دو مسلمان با هم قهر هستند، پيوسته شادمان است. هنگامي كه آنها با هم آشتي كنند، زانوهايش بلرزد و بندهايش از هم جدا شود و بر هلاكت خود فرياد زند.(2)»

1 - اصول كافي، باب الهجره، روايت 2.
2 - اصول كافي، باب الهجره، روايت 7.