در دوران زندگي امام ششم، جعفر بن محمد((عليه السلام)) شرايط و امكانات فراواني پديد آمد كه آن امام بزرگوار در پرتو آن ها توانست مكتب فضيلت پرور خويش را كشود، زير نظر خويش شاگرداني برازنده تربيت نمايد.
افرادي كه در رشته هاي مختلف علمي از سرچشمه علوم وي استفاده نموده اند، بسيارند به طوري كه در تاريخ ثبت شده، تقريباً 4000 نفر مي باشند كه به طور اختصار، به چند تن از فرهيختگان آنان اشاره مي شود:
1. «ابان بن تغلب»; وي در علم تفسير، و حديث و فقه و لغت و نحو از افراد سرآمد زمان خويش بود و تأليفات فراواني داشت. از جمله تأليفات او «تفسير غريب القرآن» و «كتاب فضايل» مي باشد. اين مرد برجسته، علاوه بر بهره بردن از مكتب علمي امام صادق((عليه السلام)) محضر امام زين العابدين و امام محمد باقر((عليه السلام)) نيز بهره برده بود وي به تنهايي سي هزار حديث از امام جعفر صادق((عليه السلام)) از حفظ داشت، او به اندازه اي مورد علاقه آن حضرت بود كه مرگ وي آن حضرت را داغدار كرد، به گونه اي كه فرمود: «مرگ ابان دل مرا به درد آورد».
2. «ابوحمزه ثمالي»; مقام علمي وي به آن اندازه رفيع بود كه زماني كه براي زيارت قبر حضرت علي((عليه السلام)) رفته بود، دانشمندان زيادي دور وي جمع گشته، از وي بهره علمي مي بردند. وقتي ابوحمزه بر امام وارد مي شد، حضرت به او مي فرمود:«ديدن تو مايه نشاط و شادماني من مي گردد».
3. «محمد بن مسلم»: درباره او گفته شده كه سي هزار حديث از امام باقر((عليه السلام)) و شانزده هزار حديث از امام صادق((عليه السلام)) فرا گرفته بود. يكي از شاگردان حضرت صادق((عليه السلام)) از حضرت پرسيد: «در مواقعي كه به شما دسترسي نداريم، در مورد پاره اي از مشكلات علمي چه كنيم؟» آن حضرت در پاسخ فرمود: «مشكلات خودت را با محمد بن مسلم در ميان بگذار و حلّ آنها را از وي بخواه».
4. «جابربن حيان» كه در زمينه علم شيمي مطالب فراواني از آن حضرت فراگرفته و رساله هايي در اين زمينه تأليف نموده است. وي پايه گذار علم شيمي شمرده مي شود و
هم اكنون برخي از رساله هاي وي، در كتابخانه هاي بزرگ اروپا وجود دارد.