علوم اكتسابي داراي دو جهت ميباشند، يكي تلاش و كوشش آدمي براي وصول به آن علم، بدين صورت كه شبانه روز تحصيل كرده و با تحمل رنج فراوان به آن علم دست يابد. از سوي ديگر از جانب خدا بايد رهنمون الهي، قرين انسان باشد تا بتواند به مقامات علمي برسد. در آيه شريفه رسول خدا (ص) از خدإ؛ حح درخواست مينمايد كه: خدايا! علم من را زياد بگردان، بدين معنا كه خداوند به انسان توفيق دهد كه دانش او افزون گردد و درصدد علم برآيد. البته اين آيه كه به پيامبر خطاب ميكند به درگاه خدا دعا كن كه علمت را فزوني بخشد، يكي جنبه مهم آن، جنبه تعليمي و تربيتي ميباشد كه مسلمانان بايد در زندگي خود آن را به كار ببندند كه يكسره از گهواره تا گور به دنبال دانش باشند و بدانند حتي پيامبر آنان از درگاه الهي درخواست فزوني علم خود را دارد. حديث شريف نيز اشاره دارد كه حامل علم حقيقي شدن لياقت ميخواهد كه اين لياقت را انسان با سعي و تلاش خود كسب مينمايد. اگر زمينه لازم در انسان موجود شود، خدا به او افاضه ميكند. اين آيه قابل انطباق بر علوم اكتسابي و علم لدني ميباشد.