علوم پيامبر و امامان منحصر به مسائل مربوط به معارف ديني نبوده بلكه آنان از علوم گسترده ديگري نيز برخوردار بوده اند . و علوم آنان از جانب خداوند و به تعليم خداوند بوده است . لازم نيست امام به مسائلي مانند فيزيك و شيمي آگاه باشد چون امام براي هدايت و راهنمايي و رهبري جامعه آمده و بدين جهت امام بايد به آنچه كه براي هدايت و رهبري جامعه لازم است آگاهي كامل داشته باشد تا مردم را به سعادت و خوشبختي برساند امام نيامده تا درس فيزيك و شيمي بدهد آمده تا انسانها را هدايت كند و جامعه را بسازد و عدالت و تقوي را در جامعه پديد آورد . بنابراين لزومي ندارد كه امام به فيزيك ، شيمي ، مسائل رياضي و طب و . . . آشنايي داشته باشد هر چند امامان مااز اين مسائل آگاهي داشتند .
براي مثال از شاگردان امام صادق ( عليه السلام ) كه در علوم تجربي داراي قدرت بسياري بودند و بدايعي را در علوم ايجاد كرده اند مي توان از جابر بن حيان و ديگران نام برد . براي اطّلاع بيشتر به كتابهايي كه در مورد زندگي امام صادق ( عليه السلام ) نوشته شده است رجوع شود .