كسي كه به زيارت خانه خدا رفته است در حقيقت به مرتبه اي از لقاء خدا و ملاقات رفيق اعلي نايل شده است. ديدن خانه خدا با همه سادگي اش جلوه گاه تمام عظمت ها و پيام رسان بسياري از اسرار نهان ميان بنده و خداست و كسي كه به زيارت خانه خدا رفته و با حجرالاسود عهد بسته مانند كسي كه با خدا دست پيمان داده است و حجاب هاي ظلماني و نوراني ميان او و معبودش به حداقل رسيده است و دوري ها به نزديكي و هجران ها به وصال تبديل شده است و لذت همان ميهماني نزد خداست، كه انسان احساس مي كند بايد به خدا نزديكتر از گذشته باشد و مانند سفر كرده به ديار دوست، بايد از ياد دوست غافل نشود. كسي كه از سفر حج برگشته، مهمترين ارمغان سفرش بايد اين باشد كه از اين پس هميشه خودش را در محضر خداوند ببيند و هر كاري را كه مورد رضايت خداست انجام دهد، چنان كه امام صادق(ع) انتظار خودشان را از شيعيان اين گونه بيان كرده اند كه { كونوا لنا زينا ولا تكونوا علينا شيناً }؛ { براي ما زينت باشيد وموجب سرافكندگي ما نباشيد }.