بهترين شيوه تشكر از الطاف و نعم الهي اين است كه: اوّلاً با قلب خود اعتراف كند و بفهمد كه اين نعمت از جانب خدا به او داده شده است. از امام صادق(ع) روايت شده كه: خداوند در پاسخ حضرت موسي(ع) كه سؤال مي كند خدايا چگونه حق شكر تو را به جا آورم مي گويد: { يا موسي شكرتني حق شكري حين علمتَ انّ ذلك منّي }؛ { اي موسي تو آنگاه كه دانستي نعمتي كه در دست توست از من به تو اعطا شده حق شكر مرا به جا آوردي }»، { (بحارالانوار، ج 13، ص 351). }و نيز امام صادق(ع) مي فرمايد: { من انعم الله عليه بنعمة فعرفها بقلبه فقد ادّي شكرها }؛ { هر كس كه خداوند به او نعمتي عطا كرد و او با قلب خود فهميد كه از جانب خداست شكر آن نعمت را بجا آورده است }»، { (اصول كافي، ج 2، ص 96) } ثانياً مرحله دوم تشكر از خداوند اين است كه در مرحله عمل از خدا تشكر كند به اين گونه كه از محارم و گناهان اجتناب كند و اوامر و دستورات الهي را به جاي آورد و نعمتي را كه خداوند به او عطا كرده (همچون نعمت امنيت و فراغ بال و توان و استعداد و...) در راه طاعت از اوامر و نواهي خداوند بكار گيرد. در مقابل به كار گرفتن نعمت در معصيت خدا، كفران آن است. امام علي(ع) مي فرمايد: { شكر المؤمن يظهر في عمله و شكر المنافق لا يتجاوز لسانه }؛ { تشكر و قدرداني مؤمن، در عمل او آشكار مي شود امّا قدرداني منافق از زبانش تجاوز نمي كند و به مرحله عمل نمي رسد }»، { (ميزان الحكمه، ج 5، ص 146 به نقل از غرر الحكم) }.