الف) مفسران در معناي «خبيثات» و خبيثون و «طيّبات» و «طيبين» بيانات مختلفي دارند: 1. منظور سخنان پاك و تهمت، افترا و دروغ است كه به افراد آلوده و ناپاك تعلق دارد كه به عكس سخنان پاك هم، از آنِ افراد پاك و با تقوا است. 2. «خبيثات» به سيئات و مطلق اعمال بد و كارهاي ناپسند است كه برنامه مردان و زنان ناپاك است و به عكس «حسنات» به پاكان تعلّق دارد. 3. «خبيثات» و «خبيثون» اشاره به زنان و مردان آلوده دامان است به عكس «طيّبات» و «طيّبون» كه به زنان و مردان پاكدامن اشاره مي كند، { (تفسير نمونه، ج 14، ص 422) }. ب ) و منظور از آيه 26 سوره نور { اَلْخَبِيثاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَ اَلْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثاتِ وَ اَلطَّيِّباتُ لِلطَّيِّبِينَ وَ اَلطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّباتِ أُولئِكَ مُبَرَّؤُنَ مِمَّا يَقُولُونَ }با توجه به قرائن، معناي سوم را مي گيرد. علامه طباطبايي مي نويسد: [آيه ] {أُولئِكَ مُبَرَّؤُنَ مِمَّا يَقُولُونَ }؛ {زنان و مردان پاكدامن از نسبتهاي ناروائي كه به آنان داده مي شود منزّه و پاك اند}). دليل بر آن است كه منظور، مردان و زنان آلوده و پاك است و آيه متصل به آيات «افك» است و در سياق نيز با آن آيات مشترك مي باشد»، { (الميزان، ج 15، ص 103) }. در حديثي از امام باقر و امام صادق(ع) نقل شده كه اين آيه همانند آيه { اَلزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلاَّ زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَة} مي باشد. زيرا گروهي بودند كه تصميم گرفتند با زنان آلوده ازدواج كنند، خداوند آنها را از اين كار نهي كرد، و اين عمل را ناپسند شمرد»، { (مجمع البيان، 5 جلدي، مجلد 7 - 8، ص 213) }. ج) آيه 26 سوره «نور» در واقع بيان گرايش سنخيت است؛ هر چند كه با توجّه به موضوع بحث، سنخيت در پاكي و آلودگي جنسي را مي گويد. از طرفي در طول تاريخ يا در محيط زندگي خود گاهي مواردي را مي بينيم كه با اين قانون هماهنگ نيست؛ چنان كه در خود قرآن آمده است، همسران نوح و لوط زنان بدي بودند و به آن خيانت كردند، { (سوره تحريم، آيه 10) }. و يا همسر فرعون از زنان با ايمان و پاكدامن بود، { (همان، آيه 11) } و نيز در مورد همسران پيشوايان بزرگ اسلام (مثل امام حسن(ع)) نمونه هاي از اين قبيل ديده مي شود. در اين رابطه بايد گفت: اولاً، هر قانوني كلي استثنايي دارد؛ ثانياً، همانطوري كه در تفسير آيه آمد، منظور اصلي از خباثت، همان آلودگي به اعمال منافي عفت است و هيچ يك از همسران پيامبران و امامان، به طور قطع انحراف به اين معنا نداشتند و منظور از خباثت در داستان نوح و لوط، جاسوسي كردن همسران آن به نفع كافران است، نه خيانت ناموسي. ثالثاً: همسران پيامبران و امامان، از اوّل كافر و بي ايمان نبودند؛ بلكه بعداً در اثر سوء اختيار به گمراهي كشيده شدند. و از مصاديق «خبيثات» به معناي دوم (مطلق كار ناپسند) به شمار آمدند، { (تفسير نمونه، ج 14، ص 425) }.