قبل ازپاسخ ، به چند مطلب اشاره مي شود : 1- به طور كلي هدايت امري دوجانبه است ؛ از يك طرف پيامبر ( ص ) و يا امام ( ع ) هدايت مي كند و ازجانب ديگر مخاطب هم مي پذيرد، و اگر مخاطب هدايت را نپذيرد، پيامبر ( ص ) و امام ( ع ) بر آنان سلطه خاصي ندارند .2- هدايت نيازمند زمينه هايي است ، مانند : ظرفيت و استعداد و توانايي پذيرش و گيرايي مطلب حق و نيز حق جويي و حق خواهي شخص مخاطب و ...اگر اين زمينه ها و شرايط موجود نباشد، نمي توان انتظار هدايت و پذيرش حق را داشت . در مورد امامت و ولايت كه مردمان در آن زمان در محذورات عجيبي گرفتار بودند، از طرفي اگر مي پذيرفتند كه امام علي ( ع ) وصي نبي ( ص ) بوده است ، بايد تمامي تاريخ و گذشته خود را انكار نموده ومسير خلافت را مسيري انحرافي و توطئه اي سياسي به شمار آوردند و ازطرفي هم با احاد يث و روايات فراوان جعلي در فضيلت و منقبت صحابه وخلفاء روبه رو بودند و نمي توانستند بپذ يرند، كه بسياري از صحابه بر راه باطل و خطا و انحراف بوده باشند . به طور كلي هضم مسئله براي آنان دشوار بود و پذيرش وصايت حضرت علي ( ع ) به معناي محروميت وخطرات جاني و مالي و ...براي آنان بود .;