بهشت يعني كانون انواع مواهب ونعمت هاي الهي اعم از معنوي ومادي، در قرآن مجيد آيات بيشماري در باره صفات بهشت و بهشتيان و نعمت هاي مختلف بهشتي ، باغ ها ونهرها وچشمه ها ، طعام ها وشراب هاي طهور، لباس ها وهمسران ودوستان وخدمت گزاران واحترام واكرام فوق العاده از سوي فرشتگان ونيز مواهب معنوي ولذات روحاني واز همه مهم تر رضوان الهي سخن گفته است ، بهشت داراي درجات ومراتبي است كه هر كس به حسب وتناسب ايمان وعمل صالحش در يكي از مراتبش قراردارد ، قرآن ميفرمايد (وپايين تر از آن دو بهشت دوبهشت ديگراست) (الرحمن آيه 62). اين دو بهشت طبعاً براي افرادي است كه در سطح پائين تري از ايمان وخوف از پروردگار قراردارند. امام صادق (عليه السلام) در تفسير آيه فوق فرمود : ‹‹ نگو بهشت يكي است چرا كه خداوند مي فرمايد : غير از آن دو بهشت دو بهشت ديگر است ونگو درجه واحدي است چرا كه خداوند مي فرمايد : درجاتي است كه بعضي بالاتر ازبعضي ديگر است واين تفاوت به خاطر اعمال مي باشد›› (تفسير نمونه ج 23 ص 176.) پس مقامات بهشتي به تناسب درجات معنوي افراد است گرچه همه بهشتيان در نهايت خوشي وكامراني به سر مي برند.