امام صادق(ع) به زنديق ـ كه از او پرسيده بود: به چه دليل و از كجا ضرورت وجود انبيا و رسل را ثابت كنيم؟ ـ فرمود: وقتي ثابت كرديم خالقي داريم كه ما و جهان را خلق كرده و آن خالق از ما و همه جهان برتر است و اثبات كرديم كه اين خالق، حكيمي است كه مشاهده او، مباشرت، بحث و جدال با او براي بندگانش ممكن نيست، پس بايد سفيراني در ميان مخلوقات خود داشته باشد تا پيامها و هدايتهاي او را به آنها برسانند و آنان را به مصالح و منافعشان هدايت كنند و آنچه را كه انجام آن مايه بقا و تركش مايه فنا و نابودي آنهاست بيان كنند، پس آمران و ناهياني كه از جانب خداي حكيم در ميان مخلوقاتش باشند، لازم است. اين سفيران همان انبيا و برگزيدگان او از مخلوقاتند كه مؤدب به حكمت الهي و مبعوث به آن هستند و كسي از مردم در احولاتشان شريك نيست، آنان از ناحيه حكيم عليم به حكمت تأييد شدهاند ... .
در اين حديث امام صادق(ع) با حد وسط قرار دادن فصل ممتاز «حكمت حق تعالي» برهان ضرورت رسالت را تنظيم و تدوين كرده است.

: آية الله جوادي آملي
حماسه و عرفان