حافظان قرآن كريم، در روايات اسلامي داراي جايگاه ويژهاي هستند و بي ترديد مقام حافظان قرآن از قاريان بالاتر است، حافظ يا قاري، حفظ و قرائتش بايد به خاطر خدا و با نيت پاك و اخلاص همراه باشد و به قصد خدمت به قرآن و ترويج فرهنگ قرآني تلاش نمايد و اگر حفظ يا قرائت به خاطر شهرت و يا مسائل مادي باشد، از ارزش آن كاسته ميشود.
حضرت امام صادق ميفرمايد: الحافظ للقرآن العامل به مع السفرة الكرام البررة; كسي كه حافظ قرآن است و به آن عمل ميكند ،در روز قيامت، همراه و همنشين سفيراني است كه والا مقام و فرمان بردار و نيكوكارند.( الكافي، محمد بن يعقوب كليني;، ج 2، ص 603، دارالكتب الاسلامية، تهران. )
پيامبر گرامي ميفرمايد: كسي كه در دلش چيزي ،مطلبي، از قرآن كريم ،حفظ نكرده باشد، وجود نداشته باشد مثل خانة خراب شده ميماند.
رسول گرامي در جايي ديگر ميفرمايد: من قرء القرآن عن حفظه ثم ظن ان اللّه تعالي لا يغفر، فهو من استهزء بايات اللّه; كسي كه قرآن را از حفظ بخواند و گمان كندكه خداي متعال او را نميآمرزد، در شمار كساني كه آيات الهي را به تمسخر گرفتهاند، جاي دارد.
پيامبر اكرم باز ميفرمايد: ...برتر از درجة حافظ قرآن ،در بهشت، درجهاي نيست.
و آن حضرت باز ميفرمايد: هر كه ،آن قدر، قرآن بخواند تا حفظ شود، خداوند او را به بهشت داخل خواهد كرد و شفاعتش را دربارة ـ ده تن از خانوادهاش ـ كه آتش بر آنها واجب شده ـ ميپذيرد.( ر.ك: بحارالانوار، علامه مجلسي;، ج 89، باب فضل حامل القرآن و حافظه، ص 19، 22، 109، 177، داراحيأ التراث العربي، بيروت / ميزان الحكمه، محمد محمدي ري شهري، ج 8، ص 76ـ77، مكتب الاعلامي الاسلامي، قم. )
همچنين قاري يا حافظ قرآن كه به خاطر مسائل مادي، شهرت طلبي و... قرآن را حفظ يا قرائت كند مورد سرزنش قرار گرفته است. پيامبر گرامي ميفرمايد: هر كس قرآن را براي دنيا و زيور آن فرا بگيرد، خداوند بهشت را بر او حرام ميگرداند.( مكارم الاخلاق، مرحوم طبرسي;، ص 450، انتشارات شريف رضي. )