داشتن حضور قلب در نماز الزامي نيست؛ ولي قرآن ثمرة نماز را بازداشتن از فحشا و منكرات ميداند و نماز با حضور قلب است كه آدمي را ازبديها باز ميدارد. اين خاصيت، مغز و محتواي اصلي نماز و نشان قبولياعمال و عبادات است. وگرنه نماز بدون حضرو قلب مثل هستة بي مغز رشدنميكند و ثمر نميدهد و عبادت بي محتوايي بيش نيست. امام صادق(ع)فرمودند: «هركس دوست دارد بداند نمازش قبول شده يا نه ببيند كه آيانمازش او را از گناه و زشتي بازداشته يا نه، پس هر قدر كه نمازش او را از گناه بازداشته به همان اندازه نمازش قبول شده است». از اين رو نمازي قبول ميافتد كه با حضور قلب و با توجه به خدا باشد.