در برخي از روايات وارد شده است كه امام صادق(ع) فرمود: زماني كه يكي از اطفال مؤمنان از دنيا مي رود، منادي در آسمان و زمين ندا سر مي دهد كه: فلاني از دنيا رفت. اگر پدر و مادرش قبلاً از دنيا رفته باشند، به ايشان سپرده مي شود كه تحت تكفّل وي پرورش پيدا كرده و بزرگ شود، در غير اين صورت مربي وي حضرت فاطمه(س) خواهد بود تا پدر و مادر او يا يكي از بستگان وي از دنيا بروند و در آن زمان، فرزند را تحويل وي خواهند داد.(1)
در برخي از روايات آمده است: وقتي اطفال مؤمنان از دنيا مي روند، در تحت پرورش حضرت ابراهيم و ساره قرار مي گيرند و آن ها را از نعمت هاي بهشتي تغذيه مي كنند.
وقتي روز قيامت شد، به ايشان بهترين لباس ها مي پوشانند و به پدران و مادران خود در بهشت ملحق مي شوند.(2)
اين دو روايت اشاره به مراقبت، نگهداري، تغذيه و پرورش كودكان مي شود و در آن ها اشاره اي به تكامل آنان نشده است. از طرف ديگر با توجه به اصول عقلي و تأييد برخي روايات، بحث تكامل انسان در آخرت (آن گونه كه در دنيا حاصل مي شود) منتفي است و هر آنچه انسان در اين عالم كسب كرده است، درجه و مرتبه او را در عالم آخرت معيّن و مشخص مي سازد. بنابراين نمي توانند اطفال مؤمنان در آن عالم به تكامل دست يابند.

1. من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 490، ح 4731.
2. همان.