هر چند دعا در حل معضلات از جمله ازدواج نقش مؤثري دارد ولي بايد بدانيم دعا هرگز نبايد جانشين فعاليت گردد؛ يعني نمي توان به صِرْف دعا كردن،به مقصود و هدفِ دلخواه نائل گشت، چون خداوند براي هر كاري، اسباب و مقدماتي قرار داده و از مردم مي خواهد از همان راه ها وارد شوند. امام صادق(ع) مي فرمايد: خداوند امتناع دارد كه امور عالَم را جاري كند مگر از طريق وسائط و اسبابي. خداوند براي هر چيز سببي و براي هر سببي حكمتي و براي هر حكمتي دانشي و براي هر دانشي دروازة گويايي قرار داده است.[2]
طبق روايات دعا مخصوص مواردي است كه تلاش انسان به جايي نرسد، از اين رو يكي از كساني كه دعايشان مستجاب نمي شود، فردي است كه در خانة خود نشسته و بگويد: خداوندا، مرا روزه ده! به او گفته مي شود: آيا به تو دستور تلاش ندادم.[3]
ازدواج نيز مانند امور ديگر به مقدمات و شرايطي بستگي دارد كه بايد آن ها را فراهم كرد، مثلاً پدر و مادر و بستگان و واسطه ها نقش اساسي در ازدواج دختران و پسران دارند. دختري كه مايل به ازدواج است، بايد با ظاهري آراسته در جمع خواهران حاضر شود، يعني خود را عرضه كند و با دوستان خويش ارتباط صميمانه برقرار نمايد.
اگر با اين مقدمات باز موفق نشد، به دعا و توسل به اهل بيت(ع) روي مي آورد، كه قطعاً تأثير خواهد داشت. از جمله دعايي كه براي برآمدن حاجت مؤثر است، زيارت عاشورا و دعاي علقمه و نماز جعفر طيار و نماز حاجت است كه در مفاتيح الجنان هست.

[2] بحارالانوار،ج 2، ص 409.
[3] اصول كافي، ج 4، ص 275.