احساسات پاك شما به ساحت مقدس حضرت ولي عصر(ع) ستودني است و اين حاكي از نورانيت دل و صداقت شما در گفتار و كردار و گواه بر عشق و ارادت خالصانة به آن حضرت مي باشد.
يكي از وظايف مسلمانان در عصر غيبت، اصلاح نفوس و خودسازي و اجراي احكام الهي است. امام صادق(ع) مي فرمايد: هر كس ميل دارد كه از اصحاب و ياران قائم(عج) ما باشد، بايد در انتظار فرج باشد، پرهيزگاري را شيوة خويش كند، به اخلاق نيك آراسته گردد و در همان حال در انتظار قائم ما بسر برد. اگر چنين بود و پيش از قيام قائم مرگش فرا رسيد، به اجر و ثواب كساني كه قائم را درك مي كنند نايل خواهد گشت.[12]
از اين رو همواره بايد در انجام اين وظيفه، احساس مسئوليت كنيم و زمينة ظهور آن حضرت را فراهم نماييم، ولي اين سخن به معناي نااميد شدن از درگاه الهي و ترس و دلهره از ظهور آن حضرت نيست. ما بايد مشتاقانه در انتظار دولت جهاني امام زمان(عج) باشيم، اما با تضرع به پيشگاه آن حضرت، جمله اي را كه برادران يوسف(ع) گفتند به زبان جاري كنيم:
يا ايّها العزيز مسنا و اهلنا الضرّ و جئنا ببضاعه مزجاه فاوف لنا الكيل و تصدق علينا ان الله يجزي المتصدقين؛ اي عزيز ما،خاندان ما را ناراحتي فرا گرفته است و متاع اندكي با خود آورده ايم. پيمانةما را پر كن و بر ما تصدق و بخشش فرما، زيرا خداوند بخشندگان را پاداش مي دهد.[13]
اي پادشه خوبان داد از غم تنهايي دل بي تو به جان آمد وقت است كه باز آيي
مشتاقي و مهجوري، دور از تو چنانم كرد كز دست، نخواهد شد پايان شكيبايي
اي درد توام درمان، در بستر ناكامي وي ياد توام مونس، در گوشة تنهايي
در انتظار نامه هاي بعدي شما هستيم.

[12] ابراهيم اميني، دادگستر جهان، ص 253.
[13] يوسف (12) آية 88.