در آموزه هاي ديني براي قرآن و دعا خواندن شرايط خاصي بيان شده است كه با رعايت آن ها انسان تمركز حواس پيدا مي كند. از سوي ديگر قرآن خواندن - به عنوان كلام خداوند - مي طلبد كه در مضامين و معاني آن دقت شود. در برخي از روايات تصريح شده است كه قرآن را با حزن بخوانيد:
إنّ القرآن نزل بالحزن فاقروه بالحزن.
امام صادق(ع) فرمود: ... قاري قرآن محتاج به سه چيز است: قلب با خشوع، بدن فارغ از اسباب دنيا و جاي خلوت...
بيان مطالب مذكور بدان جهت بود كه در هنگام قرائت قرآن دقت بيشتر صورت گيرد، حال اگر كسي با حواس پرتي قرائت نمود، ثواب آن به امام مورد نظر مي رسد، زيرا شخص با هدف مقدس ثواب، تلاوت فلان سوره را براي امام مورد نظر هديه كرده، گرچه در قرائت سوره دچار حواس پرتي شده است. تلاوت قرآن با هدف معيّن، براي امام معيّن حكايت از روح تعبد و استمرار نيت آن دارد.