از روايات استفاده ميشود كه شكسته بودن نماز و نگرفتن روزه در حال سفر، راحتي و تخفيفي از جانب خدا است و منّتي از منّتهاي الهي و هديهاي از جانب او ميباشد، چون مسافرت با مشقت همراه است، حتي در زمان ما كه وسائل نقليه راحت و آسوده وجود دارد اما با اين حال مشقتهاي روحي و جسمي براي مسافر كم و بيش وجود دارد، مانند دغدغه سفر يا كاري كه برايش سفر ميكند، نيز به هم خوردن زمان خواب و بيداري و اشتغال فكري براي كاري كه بدان سبب، مشكلات سفر را بر خود هموار كرده است.
امام صادق(ع) از پدران گراميش(ع) از پيامبر(ص) نقل فرمود: خدا روزه نگرفتن در سفر و شكسته شدن نماز براي مسافر را به عنوان هديه به من عطا كرد كه به هيچ گروه ديگري اين هديه و كرامت را نداد. بنابراين هر كس هديه الهي را ردّ كند، هديه خدا را به او برگردانيده است.(1)
در جاي ديگر فرمود: خداوند صدقه داد بر مريضان و مسافران امت من به اين كه در سفر روزه نگيرند و نماز را شكسته بخوانند. آيا صحيح است كه صدقه و لطف الهي برگردانده شود؟

1 - وسائلالشيعه، ج 5، باب 22 از ابواب نماز مسافر.
2 - همان.