در اين كه بوسيدن دست سيّد ديگر مكروه است يا نيست، روايت معتبري ديده نشده است، اما در روايات مشاهده ميشود كه مصافحه با برادر ديني با دست دادن است و اگر بيش از اين باشد، به بوسيدن ميان پيشاني و بالاي دو چشم اكتفا ميشود.
امام صادق(ع) فرمود: براي شما نوري است كه در دنيا بدان شناخته ميشويد. تا آن جا كه اگر كسي از شما به ملاقات برادر (ايماني) خود رفت، همان موضع نور را كه پيشاني او است ببوسد.(1)
اما بوسيدن صورت و دست كسي جايز نيست. البته عدم جواز شايد به معناي ناخوشايندي و كراهت باشد. در اين باره روايات و احاديث وارد شده است، از جمله، امام رضا(ع) فرمود: نبايد مردي دست مرد ديگر را ببوسد، دست او مانند نماز خواندن بر او است.(2)
امام صادق(ع) فرمود: سر و دست كسي جز رسول خدا(ص) بوسيده نشود يا كسي كه از او قصد رسول خدا(ص) شود.(3) كساني كه از رسول خدا(ص) اراده ميشوند، جز فرزندان حضرت و پيشوايان دين و علماي بزرگ نيستند.

1. محجة البيضاء، ج 3، ص 398.
2. تحف العقول، ص 334، منشورات، شريف رضي قم.
3. محجة البيضاء، ج 3، ص 398؛ اصول كافي با ترجمه و شرح فارسي، ج 4، ص 549، حديث 2.