در روايتي از امام صادق(ع) آمده است كه: امام مهدي(عج) آن گاه كه ظهور كند، تكيه به خانه خدا مي دهد و دستش را دراز مي كند و نوري از آن مي جهد و مي گويد: اين دست خدا و از جانب خدا و به امر خدا است. سپس آيه ده سوره فتح را مي خواند (كه معنايش اين است: كساني كه با تو بيعت مي كنند در حقيقت با خدا بيعت مي كنند؛ دست خدا بالاي دستهاي آنان است، پس هر كه بيعت را بشكند، كاري به زيان خود نموده است). اولين كسي كه دست او را (براي بيعت) مي بوسد، جبرئيل است و سپس ساير فرشتگان، پريان و انسانها با او بيعت مي نمايند.(1)

1. علامه مجلسي، مهدي موعود، ص 1154.