پيامبر(ص) همان گونه نماز مي خواند كه اكنون مي خوانيم. اصولاً ما كيفيت نماز و اصل آن را از پيامبر آموخته ايم و به گونه اي عمل مي كنيم كه او عمل كرده است. اين مسئله نه تنها در نماز، بلكه در بسياري از احكام دين است.
امام صادق(ع) فرمود: خداوند متعال پيامبرش حضرت محمد(ص) را به معراج برد. جبرئيل اذان گفت (به همين شكلي كه اذان مي گوييم) و نماز را به پيامبر آموخت، به همين كيفيت و شكلي مي خوانيم. در تشهد به او فرمود: بر خودت و بر اهل بيتت درود بفرست. پيامبر گفت: صلي الله عليّ و علي اهل بيتي.
از اين جمله معلوم مي شود كه پيامبر در تشهد بر خود درود مي فرستاد.
در روايت ديگر اسحاق بن عمار از امام موسي بن جعفر(ع) دربارة كيفيت نماز سؤال كرد. آن حضرت فرمود: اولين باري كه پيامبر(ص) نماز خواند، در معراج در برابر عرش الهي بود و به او چگونه وضو و تكبير و حمد و ركوع و سجود و ذكرهاي نماز آموخته شد .
بنابراين بايد گفت: پيامبر(ص) نماز و كيفيت آن را از پيش خود ابداع نكرده و تمامي آنها به دستور و راهنمايي خدا بوده است. حتي نحوة صلوات با آموزش الهي است. نماز در همه شرايع و اديان مقرّر بوده، هر چند در كيفيت آن باهم اختلاف داشته اند. در مكه در ابتداي بعثت، اصل نماز بر پيامبر(ص) نازل و واجب گرديد، ولي كيفيت و شمار آنها و شمار ركعات در شب معراج نازل گرديد .