تعليمات امام صادق در توحيد


لو يعلم الناس ما في فضل معرفة الله عزوجل مامدوا اعينهم الي مامنع الله به الاعداء من زهرة هذه الحياة الدنيا و نعيمها و كانت دنياهم اقل عندهم مما يطؤنه بارجلهم و لنعموا بمعرفة الله عزوجل و تلذذوابها تلذذ من لم يزل في روضات الجنات مع اولياء الله.

ان معرفة الله عزوجل انس من كل وحشة و صاحب من كل وحدة و نور من كل ظلمة و قوة من كل ضعف و شفاء من كل سقم.

فرمود اگر مردم اهميت و ارزش خداشناسي را مي شناختند چشم از آثار او برنمي داشتند اگر مردم فضيلت توحيد را درمي يافتند از اين زندگي دنيا چشم مي پوشيدند و دنيا با تمام متاع و هستيش در نظر آنها كوچك مي نمود آنقدر كه براي آن قدمي برنمي داشتند و تمام نعم دنيا را به يك لحظه معرفت خدا مقابله نمي كردند و هر گاه به آثار الهي و آيات حق در اين دنيا مي نگريستند و به نظر مصنوع و اثر صانع تلقي مي كردند لذتي مافوق لذتها مي بردند كه در هيچ مرتبه اي وجود نداشت مگر در روضات بهشت آن هم با اولياء خدا.

فرمود معرفت خدا و شناختن او جل و علا انيس هر وحشتي است و دوست و همنشين هر وحدت و تنهائي است و نور در هر ظلمت و تاريكي است و قوت و نيروي هر ضعف و شفاء هر مرض است - خداشناس شويد و موحد گرديد تا روشن ضمير باشيد.

حضرت امام جعفرصادق (ع) به راهي كه مردم آشنائي كامل داشتند و به اشيائي كه مورد توجه آنها بود و به علومي كه مورد بحث و دقت نظر آنها گرديده شروع به درس توحيد فرمود كه به همين اشياء از نظر وجود و سازمان و تشكيلات اجتماعي و خواص اشياء از بساطت و تركيب و هيئت وجودي آنها و موجوديت آنها در عرصه عالم و به اصطلاح حكماء در اعيان ثابته همه را مورد توجه قرار داد سازمان يك مورچه يا يك دسته مورچه و طريقه زندگاني آنها را بيان فرمود از خواص حيوانات درنده و اهلي و عادات و آداب طبيعي زندگاني آنها فصولي تعليم فرموده و همچنين درباره نباتات و گلها و احجار و سنگها و معادن از خواص هر يك بيان فرمود و همه را مولود خداشناسي قرار داد تا رسيد به انسان و ساختمان وجودي آدمي
را از تكون نطفه تا تكامل و سير وجودي جسم و جانش تا عقل فعال يك يك را بيان فرمود و مردم را به خدا و آثار صنع الهي آشنا ساخت.