انسان را از انس مشتق دانسته و چون مدني بالطبع است ناگزير است با ابناء نوع معاشرت نمايد اما آيا با هر كس و به هر طريق عشرت صلاح يا جايز است اين بحث است كه تعليم و تربيت را به وجود آورده و روانشناسي را موجود ساخته است.

انسان غريزه معاشرت و الفت اجتماعي دارد بايد با نوع خود رفت و آمد كند جليس و اليف گردد - و به مصاحبت نوع زيست كند ولي واجب است اخياري را برگزيند و با آنها به عشرت پردازد.

اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود هيچ بشري بي نياز از ديگري نمي تواند باشد وقتي امام محمدباقر عليه السلام شنيد يكي از شاگردانش دعا مي خواند مي گويد خدايا مرا از مردم بي نياز كن و حفظ فرما فرمود بشر هرگز از بشر ديگر بي نياز نمي باشد دعا كن خداوند تو را از شرور ناس حفظ كند.

امام جعفرصادق عليه السلام اين درس را عملا ترجمه فرمود كه خود با متكبرين و حكام و سلاطين الفت نمي گرفت مي فرمود از همنشيني با آنها پرهيز كنيد.

فقال (ع) اياكم و عشرة الملوك و ابناء الدنيا ففي ذلك ذهاب دينكم و يعقبكم نفاقا و ذلك داء ردي لا شفاء له و يورث قساوة القلب و يسلبكم الخشوع و عليكم بالاشكال من الناس و الاوساط من الناس فعندهم تجدون معادن الجواهر.

و اياكم ان تمدوا اطرافكم الي ما في ايدي ابناء الدنيا فمن مد طرفه الي ذلك طال حزنه و لم يشف غيظه و استصغر نعمة الله عنده فيقل شكره لله و انظر الي من هو دونك فتكون لا نعم الله شاكرا و لمزيده مستوجبا و لجوده ساكنا. [1] .