مي نويسند وقتي سفره را مي گستردند و نان در آن مي گذاشتند با سرعتي شروع به تناول غذا مي كرد و گاهي هم پس از صرف غذا چيزي از ميوه و شيريني مي خوردند و مي فرمود اين غذاي مطلوبي كه شما براي من تهيه مي كرديد نماينده دوستي من در دل شما است و من هم اين دوستي را در دل خود حس مي كنم -
زيرا ميل به غذا نشانه دوستي مضيف است و از پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم رواياتي نقل مي كرد كه به رغبت غذا مي فرمود:

اشدكم حبالنا احسنكم اكلا عندنا و اين حكايات را از پيغمبر براي سلمان و ابي ذر و مقداد نقل مي فرمود گاهي مي شد كه مقداري برنج در ظرف غذاي ديگري باقي مي ماند حضرت صادق عليه السلام مي فرمود مستحب است مؤمن در غذاي مؤمن شركت كند و آن ظرف را پاك نمايد و خود آن مقدار كم باقي مانده ته ظرف را به شكرانه اطعام مي خورد و يك روز يكي از اصحاب منع كرد خواست ظرفي از نو غذا براي آن حضرت بكشد فرمود يعتبر حب الرحل لاخيه بانبساطه في طعامه مي گفت من ديگر ميل ندارم اما مي خواهم ظروف غذا پاك و تميز باشد و انسان بهتر است هر قدر ميل دارد در ظرف پيش رويش بكشد و آن ظرف را پاك نمايد كه ديگر چيزي در آن نماند - اين درس عملي موجب شد كه در حضور او ديگر كسي خجلت مي كشيد در ظرف خود غذائي باقي بگذارد همان مقدار مي كشيد كه مي خورد چه فرمود تستبين مودة الرجل لاخيه في اكله. [1] .

امام صادق عليه السلام وقتي به اصحاب خود طعامي مي داد و اطعام مي كرد بهترين غذا را تهيه مي ديد كه موجب شگفتي اصحاب مي شد.

يك روز نان خورش مي داد و يك روز نان و روغن زيتون اصحاب مي گفتند يابن رسول الله خوب است به سادگي و تعديل در ناهار و غذا بپردازي يك روز حاضري يك روز پختني. فرمود:

فقال (ع) انما نتدبر بامر الله اذا وسع وسعنا و اذا اقترقترنا.

ما در تقدير حق هستيم اما اگر وسعت دهيم خداوند وسعت مي دهد و اگر تنگ بگيريم او هم با ما تنگ مي گيرد.