امام جعفرصادق فرزند امام محمدباقر عليه السلام و نامش علي مي باشد آن حضرت ميانه بالا و افروخته رو و سفيد بدن و كشيده بيني و داراي موي مجعد سياه و بر گونه اش خال سياهي بود - با آنكه سمت امامت و پيشوائي شيعيان جهان را داشت باز اغلب اوقات بيل در دست مي گرفت و در بستان خويش به آبياري و كشت و زرع و غرس اشجار
مشغول مي شد و مي گفت من دوست دارم كه مرد براي طلب معيشت در حرارت آفتاب رنج برد - مادرش ام فروه نام داشت.

پس از شهادت حسين بن علي عليه السلام انقلاب اخلاقي و سياسي در عالم اسلام ايجاد و اسرار حكومت بني اميه را متزلزل و ظلم و جور و اخذ مالياتهاي بي جهت و بدعتهاي گوناگون كه از طرف بني اميه اعمال مي شد مردم را نسبت به ايشان دشمن ساخت و از رواج بازار آن فرومايه مردم بكاست و خوشبختانه از دوره فترت بين بني اميه و بني عباس ائمه شيعه فرصتي براي نشر احاديث و اخبار نبوي پيدا كردند.

مخصوصا از دوره امام محمدباقر عليه السلام كه به كثرت علم و دانش شهره آفاق گشته بود مجددا چراغ تشيع روشن گشت و امام جعفرصادق عليه السلام از طرف مادر نسبش به ابوبكر مي رسد و از نواده قاسم پسر محمد بن ابوبكر (تربيت يافته حضرت امير عليه السلام) بود و محمد بن ابوبكر كسي است كه در قتل عثمان شركت داشت.

اميرالمؤمنين فرمود محمد پسر من است گرچه پسر ابوبكر بود - مادر محمد بن ابوبكر اسماء بنت عميس نام داشت و زني متقي و پرهيزكار بود و به خدمت حضرت فاطمه زهرا (س) افتخار مي نمود.

امام جعفرصادق عليه السلام دانا به علوم نهان و آشكار بود و علماي بزرگ سنت مانند ابوحنيفه رئيس مذهب حنفي و امام مالك رئيس مذهب مالكي شاگرد مكتب آن حضرت بودند.