الكبر (خودستائي)


كبر و خودستائي نشانه تحقير غير است كه متكبر خود را برتر و بالاتر از ديگران بشناسد متكبر خود را كامل و همه را ناقص مي شناسد و بدين جهت براي خود حقي بيشتر قائل است و از اين رو تعدي و اجحاف به ديگران مي نمايد يعني تكبر موجب ظلم و تعدي مي گردد پس اين صفت پست و اين مرض مزمن مولد امراض و رذائل ديگري مي شود.

مي فرمايد كبر و نخوت خودستائي موجب ظلم و حقد - حسد - تعذي - اجحاف و عدم قبول نصيحت - اعراض از ارشاد و هدايت و محروم ماندن از مكارم اخلاق و غيره مي شود - چنانچه امام عليه السلام مي فرمايد:

قال عليه السلام مامن احد بنية الامن ذلة يجدها في نفسه

هر كس نيت كبر و تكبر نمايد مگر آنكه در نفس خودش ذلتي حس نمايد.

قال عليه السلام لا يطمع ذو كبر في الثناء الحسن

هيچ متكبري نيست كه مستحق دعاي نيكو باشد.


قال عليه السلام لا جهل اضر من العجب

نابخردي زيان آورتر از عجب نيست.

قال عليه السلام راس الحزم التواضع

سر حلقه احتياط تواضع و فروتني است

قال عليه السلام ثلاثة مكسبه البغضاء - العجب و النفاق و الظلم

فرمود سه چيز است كه سبب به وجود آوردن كينه مي شود.

1- عجب و خودستائي 2- نفاق و دوروئي 3- ظلم و ستمكاري است كه چون طرف راهي براي دفاع ندارد كينه صاحبان اين صفت را به دل مي گيرد تا بخواست خدا انتقام بكشد يا به خدا واگذارد.