اطلاعات و دانش امام صادق عليه السلام نسبت به گياه شناسي و فلاحت و اشجار و نباتات از بيان احاديث مشهود است

ابن ابي عمير از امام صادق (ع) روايت مي كند كه امام ششم فرمود خداوند عالم وقتي آدم ابوالبشر را از بهشت بيرون كرد و به زمين فرستاد يكصد و بيست درخت ميوه 120 با او بيرون فرستاد.

چهل عدد آن درخت ميوه اي بود كه بيرون و درونش هر دو خوردني بود.

و چهل عدد آن بيرونش خوردني و اندرونش غير خوردني بود

چهل عدد آن بيرونش خورده مي شد و اندرونش بيرون انداخته مي شد

حضرت آدم اين ميوه ها را با خودش آورد و روي زمين غرس كرد و يك جوالي از تخم حبوبات آورد كه نباتات و علفيات و سبزيجات را در زمين كشت و از آن بهره برداري نمود

اين حديث نشان مي دهد كه همه ميوه ها و حبوبات و تخم نباتات را آدم ابوالبشر با خود آورده و آلات و ابزار كشت و زرع را با او فرستادند و آن چهل ميوه كه همه چيز آن خورده مي شد مانند انجير - انگور و غيره بود و آن چهل ميوه كه پوست آن را نمي خوردند مانند پسته و فندق و بادام و غيره و آن چهل ميوه كه پوست و گوشت آن را مي خورند و مغز آن را مي انداختند مانند آلو و آلوچه و زردآلو و هلو و غيره بود و آدم نوعي يا شخصي اين روش را در كار فلاحت و زراعت خود به كار بردند.

در روايت ديگر وارد شده كه امام عليه السلام فرمود آدم سي نوع ميوه از بهشت آورد و در بحار از درالمنثور سي نام از ميوه ها را ذكر كرده است.

و طريق كشاورزي را به اصحاب و شاگردان خود با خواص و آثارش بيان فرمود و مخصوصا در تعليمات طبي خود بسياري از خواص ميوه جات را تعليم فرموده است.