شيعه احكام دين را به آساني از امام ششم نقل مي كردند و اصول عقايد شيعه به دين جهت ممتاز است كه بر مذهب جعفري و تعليمات فقه امام جعفر صادق عليه السلام عمل مي كنند و اين راه مستقيمي است كه از خاندان پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم رسيده و به سعادت و رستگاري منتهي مي گردد.

عقايد شيعه در غالب كتب مندرج است شيخ صدوق - شيخ مفيد - سيد رضي و مرتضي علامه حلي و شيخ بهائي رضوان الله عليهم اجمعين كه از پيشوايان بزرگ اين فرقه مي باشند كاملا عقايد خود را تشريح كرده و در دسترس عموم مسلمانان گذاشته اند و هر كجا به احتجاج برخورد كرده فتح و ظفر با اين فرقه بوده است چنانچه مأمون الرشيد بر اين عقيده بوده و احتجاجات مفصلي با كليه ي علماء معاصر خود كرد و ثابت نمود دين صحيح و راه مستقيم تعليمات خانداني است كه قرآن در آن خاندان وارد شده است.

ما عقايد شيعه و علل تفوق آنها را در مدارج علوم و فنون اسلامي در كتاب سر تفوق شيعه نگاشته ايم در اينجا منظور از سخن ما فداكاري و پافشاري حضرت امام جعفر صادق عليه السلام در مقابل ابراز عقايد متنوع و بطلان افكار پريشان بود كه در عصر آن حضرت هزارها حديث جعل كردند تا چهره زيباي حقيقت را بپوشانند و با برك و سازهاي احاديث جعلي شائبه هائي ببندند تا حقيقت را از مجاز تشخيص نتوان داد و آن قدر در اين راه بر آن حضرت سخت گرفتند و تهديد كردند كه از تعليمات خود دست بردارد تا پس از چندين مرتبه كه شمشيري به سوي آن حضرت كشيدند او را به زهر مسموم و شهيد ساختند صلي الله عليه و عليه السلام ابدا ما بقيت و بقي الليل و النهار.

شيعه ايمان به خداوند متعال و ملائكه و رسل و كتب آسماني و روز قيامت و قضا و قدر و بدا دارد - شيعه تصديق و اعتراف دارد كه پيغمبر خاتم حضرت محمد رسول خدا در تمام آنچه كه از آسمان فرود آمده مي باشد.

قلب شيعه اذعان دارد كه عبادات و معاملات و اوامر و نواهي و خضوع و انقياد ظاهرا و باطنا متبع و به همين جهت در زبان شهادت به حقيقت وقوع آن مي دهد.

شيعه اماميه معتقد است كه تعاليم اسلام سه نحو مي باشد: عقايد - عبادات - قوانين مقرره كه حفظ سلسله نظام بشر بر آن مبتني است.

قوانين عبارت است از معاملات - حقوق متبادله - اصول اداره شئون مسلمين كه محيط دين اسلام در تمام نقاط كره زمين در هر جمع و جامعه اي از لحاظ شئون دنيوي و سياست مدن و احكام و حقوق اجتماعي و آموزش و پرورش بر حسب زمان و مقياس سطح انديشه و فكر و رقاء ملي مي تواند از آن قوانين به حد كمال استفاده نمايد و با تطورات ملل جهان
تطور و سير كمالي قانون را دريابد. فقه اسلام عبارت است از عبادات - احكام - عقود - ايقاعات كه در فقه شيعه از طهارت تاديات مضبوط است.

شيعه اماميه معتقد است كه دين اسلام جز علم و عمل نيست دين اسلام جز وظايف عقل و جسد نيست شيعه به تمام اصول عقيده و ايمان دين اسلام معتقد و به فروع آن از دستور خاندان نبوت عاملست.

در كتاب معاني الاخبار از حضرت صادق عليه السلام روايت مي كنند كه يكي از اصحاب آن حضرت عرض كرد: «ان من مواليكم من يعملون بالمعاصي و يقولون نرجو».

بعضي از دوستان شما اعمال ناشايستي مي كند و مي گويند اميدواريم به آمرزش يعني آمرزش را مرهون دوستي اهل بيت مي دانند و مرتكب زشت كاري مي شوند.

آن حضرت فرمود: «كذبوا والله ليسوا من موالينا فان من رجي شيئا عمل له و من خاف من شيي ء هرب منه.» حضرت صادق عليه السلام فرمود به خدا قسم كه دروغ مي گويند از دوستان ما نيستند.

زيرا هر كه چيزي را بخواهد بايد براي به دست آوردن آن مجاهده نمايد و از هر چيز بترسد از او بگريزد و پرهيز كند.

يعني پيروان ما كه شيعيان باشند بايد براي به دست آوردن رضاي خدا و بخشش پروردگار آنچه كه موجب آمرزش مي شود و آنچه كه سبب ترضيه خاطرها مي باشد مبارزه كند محبت ما تنها براي آمرزش كافي نيست بايد اصول عقايد و فروع احكام هم چنان با تقوي و پرهيزكاري عمل شود كه «انما يتقبل الله من المتقين» آنگاه دوستي و محبت ما راهنماي سعادت است براي ايشان.

در روايات ديگر هم از اين گونه مباحث بسيار است كه مي فرمايد جاي خلافكار در جهنم است اگر سيد قريشي باشد و پرهيزكار در بهشت است اگر سياه حبشي باشد.

و نيز شيعه را به كسي اطلاق مي كند كه قدم به قدم بدون افراط و تفريط تابع و مطيع اوامر اهل بيت اطهار (ع) بوده باشد.

پس با اين مقدمه فقط صرف اميد - صرف مسلماني - صرف تظاهر و رياكاري از نظر نتيجه اميدبخش نيست.

در امامت ابي عبدالله جعفر بن محمد الصادق عليه السلام گويند:

ابان بن تغلب از حضرت صادق عليه السلام روايت مي كند كه فرمود در تفسير آيه «هل يستوي الذين يعلمون و الذين لا يعلمون» [1] .

فرمود نحن الذين يعلمون و عدونا الذين لا يعلمون و شيعتنا اولوالالباب