در سابق اشاره شده كه مذاهب و عقايد و آرائي كه پس از سقيفه بالاخص بعد از جنگ نهروان و ظهور خوارج بروز كرد كه بر امام واجب گرديد درباره رفع اين شبهات و ريشه كن نمودن عقايد موهوم و خرافي شروع به طرح موضوع توحيد نمود و در خلال استدلال اين توهمات را ريشه كن فرمايد اكنون به اصول فرق اسلامي در اين عصر مي پردازيم.

حديثي از پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم نقل شده كه فرمود ستفرق امتي علي ثلاث و سبعين فرقة كلهم في النار الا الواحده اين پيش بيني و اخبار از آينده از اعجاز پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم مي باشد كه مي ديد تفرقه امت متعاقب تفرقه ساير اممي كه به رهبري پيغمبران سلف دعوت شده اند 73 فرقه خواهند شد و آن فرقه اي كه ناجي و رستگار است دسته اي هستند كه پيرو اميرالمؤمنين علي بن ابيطالب و يازده نفر اولاد او مي باشند و به فرقه اماميه و شيعه اثني عشريه مشهور و معروف شده اند از اين 73 فرقه آنها كه در عصر امام ششم فعاليت داشتند و متشكل و منشعب و مشاراليه بودند چهار فرقه بودند.

1- مرجئه 2- معتزله 3- شيعه 4- خوارج. اين چهار فرقه موجه بودند ولي فرقه ديگر به نام غلات وجود داشتند كه آنها كافر شناخته شدند.




جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه

چون نديدند حقيقت ره افسانه زدند



اذا افترقت في الدين سبعين فرقة

و نيفا كما قد جاء في واضح النقل



و لم يك منهم ناجيا غير واحد

نبين لنايا ذالنباهة والفضل



افي الفرقة الهلاك آل محمد

ام الفرقة الناجون ايهما قل لي



فان قلت هلاكا كفرت و ان

نجوا فلما ذا قدم الغير بالفضل



فرقه هاي اسلام 73 فرقه خواهند شد يكي از آنها نجات خواهد يافت و باقي در دوزخ اند تو بيان كن كه علي و اولادش اهل نجاتند يا ديگران اگر بگوئي اهل بيت رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم در هلاكند كافر مي شوي و اگر بگوئي آنها ناجي هستند پس چرا در خلافت او اختلاف مي كني