حضرت امام صادق عليه السلام مدتي از زمان حكومت بني اميه را هم درك نمود و معاصر بعضي از خلفاي آنها بود.

تولد امام ششم در عهد عبدالملك بن مروان بود و سه سال از خلافت او تا شش سال از 80 يا 83 تا 86 بود و سال 86 سال وفات عبدالملك بن مروان بود و مدت خلافت او 13 سال و چند ماه بود.


پس از او معاصر وليد بن عبدالملك بود كه از سال 86 تا 96 مي زيست و مدت خلافتش 9 سال و 8 ماه بود.

پس از او معاصر برادر وليد - سليمان بن عبدالملك بود كه در سال 99 مرد و مدت خلافتش دو سال و 8 ماه بود.

پس از او هم عصر عمر بن عبدالعزيز قرار گرفت كه در سال 101 پس از دو سال و شش ماه درگذشت پس از او يزيد بن عبدالملك بن مروان تا سال 105 چهار سال و يك ماه خلافت نمود و سپس هشام بن عبدالملك متوفي سال 125 بود كه پس از بيست سال و يك ماه درگذشت و پس از هشام وليد بن يزيد بن عبدالملك بود كه سال 126 پس از 15 ماه جنايت و خيانت درگذشت و پس از او يزيد بن عبدالملك متوفي سال 126 به خلافت نشست.

پس از او ابراهيم روي كار آمد و مروان حمار در سال 127 به خلافت نشست و او آخرين خليفه اموي بود كه سال 132 كشته شد پنج سال و دو ماه خلافت نمود و خلافت امويين پايان يافت.

مدت هم عصري امام صادق عليه السلام با خلفاي اموي و مرواني از سال 80 تا 132 بيش از 52 سال مي شود.

اين عصر را كمتر از 48 سال ننوشته اند كه حضرت امام ششم شاهد جنايات بني اميه بود و آنچه با پدرش و جدش تا اميرالمؤمنين علي عليه السلام رفتار مي كردند مي ديد و متنفر و منضجر از سلوك اين مردم بود به شرحي كه ما در تاريخ مفصل اسلام نگاشته ايم.

در اين مدت هر يك از خلفا از بيم جان يا بر حسب رفتار پيشينيان خود از معاويه گرفته تا زمان خويش مراقب امام ششم بودند و تا آنجا كه براي آنها ميسر بود محيط را بر امام تاريك و تنگ و سخت و محدود مي كردند ولي در هر حال اگر چه با قتل و شهادت بود سيادت آنها تقويت مي شد.

در عصر امام صادق عليه السلام امويين و بني مروان به سيره شوم خود غير از عمر بن عبدالعزيز همه سب و لعن علي بن ابيطالب عليه السلام مي كردند و اخباري از مدينه به شام مي آوردند كه امويين و علماي درباري آنها و پيروان احمد بن حنبل و غيره دور هم جمع مي شدند و نسبت به شخصيت علي عليه السلام سب و لعن و انكار مي كردند حتي منكر بودند كه علي در مسجد كشته شده و او در علم و فضيلت و شجاعت و شهامت شخصيت بي نظيري بوده آن قدر عليه او و خاندان علوي تبليغات سوء مي كردند كه بيش از آن امكان نداشت. [1] .

امام صادق عليه السلام قريب نيم قرن معاصر اين رويه شوم بود و با اين مفاسد مبارزه مي كرد و به نيروي علم اساس جهالت و خصومت را ريشه كن نمود و در تحولات سياسي قضاوت مي كرد.