درود و تحيت بر امام به پاس افاضات اشراقي علم و فضيلت او است و اين شكرانه به صورت تحنيت و دعا درآمده است كه در مصباح المتهجدين چنين نقل شده است.

اللهم صل عبدك جعفر بن محمد الصادق خازن العلم الداعي اليك بالحق النور المبين اللهم و كما جعلته معدن كلامك و وحيك و خازن علمك و لسان توحيدك و ولي امرك و مستحفظ دينك فصل عليه افضل ما صليت علي احد من اصفيائك و حججك انك حميد مجيد. [1] .

يعني پروردگارا درود و تحيت تو كه بهترين درود است بر جعفر بن محمد صادق گنجور علم و داعي و دعوت كننده به سوي حق و حقيقت و صاحب اختيار در امور اداره كشوري كون و فساد و حافظ و نگهبان دين تو باز هم درود و تحيت بر او آن چنان تحيت و درودي كه بر برگزيده ترين بندگانت فرستادي و آنچنان تحيتي كه مخصوص حجت هاي خود بر خلق نمودي چه تو حميد و مجيدي - تو معبود و بزرگواري.

مضامين اين تحيت خود مي رساند كه از كلمات ولايت صادر شده و درخور مقام ولايت است و صفات فاضل و وظيفه بسيار بزرگ و باارزش امام را نشان مي دهد كه درخور هرگونه تقدير است.