مرگ پسر امام صادق


در دعوات راوندي است كه حضرت صادق را پسري بود وقتي كه در پيش روي آن حضرت راه مي رفت به ناگاه ناخوشي در گلوي او به هم رسيد و در همان حال مرد و امام عليه السلام گريست و چون او به جانب زنان حرم برد ايشان به ناله و افغان صدا بلند كردند چون خواستند او را دفن كنند آن حضرت تسبيح مي گفت و عرض كرد شكر خداي را كه اولادي به ما داد و در دل ما محبتي از او قرار داد و او را گرفت و چون خواستند خاك روي او بريزند فرمود اي پسرك من خدا وسعت دهد در قبر تو و با پيغمبر خدا محشور كند و فرمود ما خانداني هستيم كه آنچه بخواهيم خدا مرحمت مي فرمايد و به آن راضي هستيم و آنچه از ما مي گيرد تسليم امر او مي باشيم.