شيخ طوسي در امالي از ابراهيم بن ابراهيم روايت كرده كه او از پدرش نقل كرده كه گفت ابوجعفر منصور دوانيقي حضرت ابوعبدالله جعفر بن محمد را طلبيد گفت فرش بگستردند و آن حضرت را بر آن نشانيد بعد گفت بياورند محمد را و اين جمله را با تشدد تكرار مي كرد و گويا مرادش محمد بن عبدالله بن حسن مثني بود كه زمان او خروج كرده بود گفتند اكنون مي آيد بوي خوش بخور كرده بودند و در اين حال روي به جانب جعفر بن محمد كرد گفت يا اباعبدالله حديثي براي ما در صله رحم نقل كن كه محمد مهدي هم بشنود.

امام صادق عليه السلام فرمود پدرم از پدرش تا برسد به جدم علي بن ابيطالب كه آن حضرت فرمود از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم فرمود مردي كه صله رحم به جاي آورد و از عمر او سه سال باقي مانده شد خداوند عمر او را سي سال مي كند و اگر قطع رحم كند و از عمرش سي سال باقي باشد خداوند عمر او را سه سال مي فرمايد و اين آيه را خواند كه (يمحوا الله ما يشاء و يثبت و عنده ام الكتاب)

منصور گفت اين حديث خوبي است ولي حديث ديگري خواستم

امام صادق عليه السلام فرمود پدرم از پدرش تا به جدم رسول خدا صلي الله عليه و آله برسد حديثي نقل فرمود كه صله رحم آسان مي كند حساب را و نگاه مي دارد شخص را از مردن سوء يعني بدمردن و بدعاقبت شدن منصور گفت همين را نظر داشتم.