ابن قاسم حسيني عاملي از حضرت صادق عليه السلام روايت مي كند كه فرمود قال عليه السلام ثلثة لا تستجاب لهم دعوة رجل رزقه الله نفقة فانفقه كله ثم قال يا رب ارزقني فيقول الرب الم ارزقك

و رجل دعا علي امرئة و هي ظالمة له فيقال الم اجعل امرها بيدك

و رجل جلس في بيته و ترك الطلب يقول يا رب ارزقني فيقول الرب عزوجل او لم اجعل لك السبيل الي طلب الرزق [1] .

سه نفر دعاي آنها مستجاب نمي شود

اول مردي كه خداوند رزق و روزي او را داده باشد و او همه آنچه دارد انفاق كند آنگاه بگويد پروردگارا رزق مرا بفرست خطاب مي شود مگر رزق تو را نداديم بايد عاقل و خردمند باشي براي قوت و غذاي خود كمي نگاهداري و بقيه را انفاق كني و اگر ايثار مي كند ديگر طلب رزق نكند و به سپاس و صبر و شكر بگذارند.

دوم مردي از دست زن ستمكارش در رنج باشد و شكايت به حق كند خطاب مي شود مگر امر او را به دست تو نداده ايم اگر زندگي تو با او تعب انگيز است او را رها كن و شكايت منما تا تنبيه شود.

سوم مردي كه در خانه بنشيند تنبل و تن پرور و بگويد پروردگارا رزق مرا برسان خطاب مي شود مگر راه طلب رزق را به تو نموديم؟ چرا دنبال كسب و كار نمي روي و چرا كل بر جامعه مي شوي بايد به طلب رزق و روزي قيام كني و رنج و تعب بكشي و از آن رزق حلال به دست آوري.