در كافي و بحار از حضرت رسول خدا صلي الله عليه و آله روايت شده كه فرمود: قال (ص) ما اكل احد طعاما قط خير من ان يأكل من عمل يده هيچ غذاي خوراكي لذيذتر و بهتر از غذائي نيست كه از حاصل كار و كوشش دستي خود آدمي تهيه شود.

امام جعفر صادق عليه السلام فرمود بهترين رزق ها آن است كه آدمي از دسترنج خود طلب غذا كند.

ابوعمر گفت ديدم امام جعفر صادق عليه السلام به دست خود بيلي گرفته و لنگي بسته و در باغي مشغول زراعت است و عرق از سر و صورت او مي ريزد و پيراهنش از پشت از عرق تر شده عرض كردم يابن رسول الله صلي الله عليه و آله اجازه دهيد من اين كارها را انجام بدهم مگر عمال و كارگران شما نيستند كه در اين هواي گرم شخصا به كار زراعت و فلاحت مي پردازيد.

فقال لي اني احب ان يتأذي الرجل بحر الشمس في طلب المعيشه.

فرمود تو مي گوئي من دوست بدارم كه در اين هواي گرم و آفتاب سوزان به خادم و باغبان اذيت كنم؟! نه من بشخصه به كار فلاحت مي پردازم و آزار به كارگر نمي كنم من خود اولي تر هستم كه در آب و ملك خود كار كنم و نان بخورم و به دست خود امرار معيشت نمايم.

اسماعيل بن جابر نظير همين خبر را نقل مي كند مي گويد وارد بر منزل اباعبدالله صادق عليه السلام شدم باغ بزرگي بود ديدم پيراهني شبيه به لنگ بسته و ابزار «مسحاة» فلاحت و باغباني به دست دارد آبياري مي كند جويها و جاليزها را آب مي دهد و عرق از او مي ريزد.

فضل بن ابي قرده نيز حكايت مي كند كه وارد بر ابي عبدالله عليه السلام شدم ديدم در محوطه منزل مشغول زراعت و باغباني و آبياري است - گفتم يابن رسول الله فداي تو شوم اين كار را به من واگذاريد يا به نوكران و غلامان امر كنيد انجام دهند.

قال (ع) لا وعني فاني اشتهي ان يراني الله عزوجل اعمل بيدي و اطلب الحلال في اذي نفسي - فرمود من اين كار را به كسي وانمي گذارم زيرا ميل دارم خداوند عالم مرا در اين حال ببيند كه به دست خودم طلب رزق حلال مي كنم و در تعب نفس و رنج بدن كسب حلال مي نمايم.

اين اخبار را به جهاد و كوشش در راه كسب حلال هدايت مي كند.
ابوبصير روايت مي كند كه از حضرت صادق عليه السلام شنيدم مي فرمود:

اني لا عمل في بعض ضياعي حق اعرق و ان لي من يكفيني ليعلم الله عزوجل اني اطلب الرزق الحلال.

فرمود من در بعضي از مزارع خود آن قدر كار و كوشش مي كنم كه عرق كنم تا خداي تعالي جل شأنه مرا در حال جهاد در راه كسب رزق حلال ببيند و من در اين عمل خوشنودم.

عبدالاعلي گفت جعفر بن محمد را در بعضي از اراضي كنار جاده مي ديدم كه در آفتاب سوزان مشغول فعاليت فلاحتي بود - عرض كردم يابن رسول الله تو با اين مقام شامخ علمي و با اينكه پرورده خاندان نبوت هستي و اطاعت شما بر مردم واجب است چرا چنين به خود رنج و تعب مي دهي - چرا از خانه بيرون مي آيي و تن به چنين مشقت مي دهي؟ فرمود قال عليه السلام خرجت لطلب الرزق لان يغني الله من امثالك.

فرمود من در اين آفتاب سوزان براي طلب رزق حلال از خانه بيرون مي آيم تا خداوند مرا از امثال شماها بي نياز فرمايد.