فلك در اصطلاح علمي قرآن مجموعه حركت منظومه ها را مي رساند و در قرآن مجيد هر جا فلك آمده اين مجموعه بزرگ عالم را كه در سير تسبيح و تهليل وحي تكويني هستند مراد و منظور داشته چنانچه در تفاسير است و ما هم در اين باره بحثي كرده ايم - در هر حال علم فلك يا علم به حركات ثوابت و سيارات و منظومه هاي شمسي در اسلام تكامل يافت و مسلمين ابداع و ابتكاراتي نمودند چنانچه ابن طفيل فيلسوف اندلسي در داستان حي بن يقظان دلايل صريحي بر كرويت زمين و گردش آن دارد. [1] .

در علوم فلكي اثر جامع الفرغاني به نام جوامع علم النجوم و الحركات السماويه تا اواخر قرن 15 م در نسخه هاي عربي و لاتيني منحصر به فرد بوده و مورد استفاده دانشمندان اروپائي قرار گرفته است اين دانشمند شرحي عالي و عميق و منطقي در مورد تأثير ماه در جزر و مد درياها نوشته و ابوعبدالله البتاني كه در اروپا به عنوان البتاني شهرت دارد مطلع و مغرب خورشيد را اندازه گيري دقيق نموده است.