اسلام با تعليم قرآن و تقويت عقل علم تنجيم را تكذيب نمود و خرافي دانست ولي تنجيم را علم و فني مستقل شناخت يعني آنچه از ستاره شناسي به نام كهانت، رمالي و غيب گوئي - سحر و جادو مي گفتند همه را تكذيب كرد و سعد و نحس را بدين جهت از بين برد و روي يك مباني عقلي و علمي درآورد كه (لا يعلم الغيب الا هو).



كه داند به جز ذات پروردگار

كه فردا چه بازي كند روزگار



اما تنجيم كه ستاره شناسي از نظر هيئت افلاك و طرق و راه ها و حساب دقيق حركت فلكي و منظومه شمسي باشد صحيح دانست و آن را پايه و اساس علوم رياضي در افلاك شناخت و بهترين وسيله توحيد و خداشناسي دانست كه با علم ستاره شناسي و توجه به آسمان ها سعه علمي و تحكيم مباني توحيدي وقت مي گيرد.

در حالي كه اروپائيان تا قرن 16 ميلادي هنوز در مدارسشان نجوم و سعد و نحس ستارگان و علم غيب آن را تدريس مي كردند - و هر كس براي مسلمين مي گفت مستند به فرمايش پيغمبر (كذب المنجون برب الكعبه) پاسخ مي گرفت.