در كتاب جنات الخلود مي نگارد: علت شهادت حضرت صادق آل محمد صلي الله عليه و آله همان زهري بوده كه منصور خليفه در ميان مجلسي به وسيله ي طعام يا به واسطه ي انگور بخورد حضرت صادق داد. منصور چندين مرتبه امام جعفر صادق عليه السلام را مسموم كرد و آن بزرگوار در همه دفعه شفا يافت ولي براي آخرين مرتبه كه آن برگزيده خدا را مسموم نمود درد دلي دچار آن حضرت گرديد و باعث شهيد شدن آن امام مظلوم شد.

عمر بن يزيد مي گويد: من در اولين مرض و مسموميت حضرت صادق عليه السلام كه به حضور آن بزرگوار مشرف شدم و ديدم مرض آن حضرت خيلي شديد است ترسيدم كه از دنيا رحلت نمايد

من با خودم گفتم: چه خوب است كه از آن حضرت تحقيق نمايم كه امام بعد از آن بزرگوار چه كسي خواهد بود؟ ناگاه آن حضرت به علم امامت مقصود مرا دريافت و فرمود: از طرف اين بيماري مرا با كي نخواهد بود و بعد از آن شفا يافت.

پس از چند مدت بود كه حضرت صادق عليه السلام را نيز مسموم كردند وقتي كه من به حضور آن برگزيده ي خدا رفتم ديدم صورت مبارك خود را به ديوار و پشت مقدس را به جانب در قرار داده چون داخل شدم فرمود: پاي مرا به جانب قبله بكش! من اطاعت كردم آن گاه در نظر گرفتم از حضرت صادق راجع به امام بعد از آن برگزيده ي خدا پرسش نمايم؟ ناگاه آن حضرت منظور مرا به اعجاز امامت دريافت و فرمود: اكنون جواب تو را نخواهم گفت، بعد از اين خواهي دانست.