حضرت امام جعفر صادق عليه السلام در سنه ي يكصد و چهارده و بقولي يكصد و پانزده ي هجري كه پدر بزرگوارش حضرت باقر از دنيا رفت به دستور حضرت باقرالعلوم به منصب پر افتخار امامت نائل شد و تا پايان عمر مشغول هدايت افرادي كه لائق هدايت شدن بودند گرديد.

مسعودي در كتاب اثبات الوصيه مي نگارد: حضرت امام محمد باقر عليه السلام در زمان حيات خود به وجود حضرت صادق عليه السلام (درباره ي امر امامت) اشاره مي كرد. بعد از آن به طور صريح آن بزرگوار را براي منصب امامت تعيين نمود.

چنانكه زراره و ابوالجارود روايت مي كنند: امام محمد


باقر در موقع صحيح و سالم بودن خويش حضرت صادق را خواست و به او فرمود: من در نظر دارم كه تو را دستوري دهم.

امام صادق گفت: مرا به هر امري كه مي خواهي مأمور فرما!

حضرت باقر فرمود: كاغذ و دواتي از براي من حاضر كن! وقتي امام صادق كاغذ و دوات آورد وصيت نامه ي ظاهري را نيز براي آن بزرگوار نوشت و فرمود: تا گروهي از قريش را دعوت كنند، وقتي كه عده اي از قريش را دعوت نمودند امام محمد باقر آنان را درباره ي آن وصيتي كه كرده بود شاهد گرفت.

موقعي كه وفات حضرت امام محمد باقر عليه السلام نزديك شد حضرت صادق را خواست و به وي فرمود: امشب همان شبي است كه به من وعده ي (شهيد شدن) داده شده. امام باقر اسم اعظم خدا و ميراثهاي پيامبران و شمشيري (را كه از امانت هاي امامت بود) به حضرت امام جعفر صادق تسليم كرد و به آن حضرت فرمود: چقدر درباره ي شيعيان به تو سفارش كنم!!

امام صادق عليه السلام گفت: به خدا قسم نمي گذارم كه ايشان (براي هدايت شدن و ياد گرفتن دستورات مذهبي و...) به احدي محتاج شوند.

عنبسه روايت مي كند: موقعي كه مقام امامت و امر پروردگار به حضرت صادق عليه السلام نصيب شد آن بزرگوار شيعيان را جمع كرد. آن گاه پس از اينكه حمد خداي را به جاي آورد سخنراني كرد. ايشان را يادآور نعمتهاي خدا نمود و فرمود: خدا راه دين خود را به وسيله ي پيشوايان هدايت كننده اي كه از اهل بيت پيامبر او هستند واضح و روشن كرده، به وسيله ي امامها طريقه ي


دين را آشكار نموده، باب علم پوشيده ي خود را به واسطه ي آنان افتتاح كرد، كسي كه حق واجب امام خود را بشناسد طعم و شيريني ايمان را خواهد چشيد، فضيلت و شادماني اسلام خود را خواهد فهميد و...

انسان به آن نعمتهائي كه نزد خدا است نائل نمي شود مگر با شناختن امام، امام از تاريكي ها و مطالب مجهولي كه پيش بيايد آگاه است، امام غيب هاي آسماني را مي داند، امام از فتنه ها خبردار است.

خداي توانا امامان عليهم السلام را از فرزندان امام حسين عليه السلام هر كدام را پس از ديگري براي خلق خود انتخاب نمود و آنان را براي مقام امامت برگزيد و براي بندگان خود پسنديده قرار داد، آنان را مهتر و بزرگوار گردانيد، ايشان را حجتي عالم و هدايت كننده و پيشوا قرار داد.

امامان هستند كه بشر را به راه حق هدايت مي كنند و به سوي خدا بر مي گردانند، امامان حجت و برهان خدا و دعوت كنندگان خلقند به سوي خدا، امامان كليدهاي سختي و دعا هستند، امامان ستون اسلامند، بندگان خدا به وسيله ي راهنمائي امامان ديندار مي شوند، شهرها به نور امامان نوراني مي گردند، خداي توانا امامان را وسيله ي حيات و زندگي مردم و چراغهاي تاريكي ها قرار داده و...

اي گروه مسلمين! مثل كسي نظر كنيد كه طالب راه حق و هدايت باشد، درباره ي اين امور نظير كسي كه نخواهد دشمني كند انديشه نمائيد، پس از اينكه حق را شناختيد در گمراهي


اصرار منمائيد، تابع مظنه و گمان و هواي نفس نشويد!! زيرا از طرف خدا براي شما راهنما آمده است.