بازگشت

آمرزش گناه دوست و مخالف


مرحوم راوندي در كتاب خرايج و جرائح خود آورده است:

امام محمد باقر به همراه فرزندش امام جعفر صادق عليهما السلام جهت انجام مراسم حج وارد مكه مكرمه شدند.

در مسجدالحرام نزديك كعبه الهي نشسته بودند، كه شخصي وارد شد و اظهار داشت: سؤالي دارم؟

امام باقر عليه السلام فرمود: از فرزندم، جعفر سوال كن.

آن مرد خطاب به حضرت صادق عليه السلام كرد و گفت: سؤالي دارم؟

حضرت فرمود: آنچه مي خواهي سوال كن.

آن مرد گفت: تكليف كسي كه گناهي بزرگ مرتكب شده است، چيست؟

حضرت فرمود: آيا در ماه مبارك رمضان از روي عمد و بدون عذر روزه خواري نموده است؟

گفت: گناهي بزرگ تر انجام داده است.

حضرت فرمود: آيا در ماه مبارك رمضان زنا كرده است؟

آن مرد اظهار داشت: ياابن رسول اللّه! گناهي بزرگ تر از آن را مرتكب شده است.

حضرت فرمود: آيا شخص بي گناهي را كشته است؟

گفت: از آن هم بزرگ تر.

پس از آن صادق آل محمد عليهم السلام فرمود: چنانچه آن از شيعيان و دوستداران اميرالمؤمنين امام علي عليه السلام باشد، بايد به زيارت كعبه الهي برود و توبه نمايد؛ و سپس قسم ياد كند كه ديگر مرتكب چنان گناهي نشود؛ ولي اگر از مخالفين و معاندين باشد راه پذيرش توبه براي او نيست.

آن مرد گفت: خداوند، شما فرزندان فاطمه زهراء عليها السلام را مورد رحمت خويش قرار دهد، من اين چنين جوابي را از رسول خدا صلي الله عليه و آله نيز شنيده ام.

بعد از آن، از محضر مقدس آن بزرگواران خداحافظي كرد و رفت.

امام محمد باقر عليه السلام به فرزندش فرمود: همانا اين شخص، حضرت خضر عليه السلام بود، كه خواست تو را به مردم معرفي نمايد. [1] .


پاورقي

[1] بحارالانوار: ج 47، ص 21، ح 20.