حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: انسان عارف، چهره ي باز و خندان دارد و دلي حزين و ترسان.

و از يكي از اصحاب ما نقل مي كند كه گفت:

خدمت حضرت صادق عليه السلام رفتم و گفتم: من اينجا مي مانم تا شما حركت كنيد، حضرت فرمود: نه؛ تو برو تا ابوالفضل سدير بيايد؛ و اگر كارهاي ما مرتب شد براي تو مي نويسيم.

پس من حركت كردم و بعد از دو شبانه روز كه راه رفته بودم، مردي بلند قامت و گندمگون نامه اي كه هنوز تر بود و مهر آن خشك نشده بود، براي من آورد: نوشته بود: ابوالفضل آمد و ما هم انشاءالله حركت مي كنيم، تو بايست تا ما به تو برسيم. هنگامي كه حضرت تشريف آورد، گفتم: قربانت! نامه و مهر تر بود؟! فرمود:

ما پيرواني از جن داريم، چنان كه تابعيني از انس داريم و هر گاه كاري سريع داشته باشيم، آنها را مي فرستيم.