حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: دورترين فاصله از خداوند براي آدمي هنگامي است كه همانند حيوان جز پر كردن شكم و ارضاء شهوت، همت و هدفي نداشته باشد.

اسماعيل بن جابر روايت مي كند كه من در مكه در خانه حضرت ابوعبدالله بودم. آن حضرت طعام ميل مي كرد. غلام خود را به زمزم فرستاد تا براي او آب بياورد. غلام رفت و بسيار دير آمد. چون مراجعت كرد آب همراه نداشت.

حضرت جريان را از او پرسيد. غلام گفت: چون نزديك چاه زمزم رفتم صاحب زمزم به من گفت: تو غلام كيستي؟ گفتم: غلام جعفر بن محمد عليه السلام. او در جواب گفت: فداي اهل عراق، حضرت بعد از شنيدن اين سخنان دست به دعا برداشت و دعا كرد و فرمود: برو نگاه كن ببين چه مي بيني.

غلام رفت و بعد از لحظه اي برگشت و گفت: او را مرده ديدم. مردم او را بيرون مي آوردند و مي گفتند بر پاي ايستاده و هم چنان ايستاده مرد.