حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: فروتني و تواضع، مايه اصلي هر شرف محبوب و مقام بلند است.

علي بن حمزه نقل مي كند كه سالي در محضر امام صادق عليه السلام به حج رفتيم در راه به يك درخت خرما رسيديم و در سايه آن براي استراحت توقف كرديم. حضرت دعايي نمودند و فرمودند: اي درخت ما را اطعام كن از آنچه خداوند متعال از روزي بندگانش در تو خلق فرموده است. درخت نخل كه خشك بود بلافاصله سبز و پر برگ و ميوه خرما شد و شاخه هايش را به سمت امام صادق عليه السلام خم كرد.

حضرت به من فرمود: بسم الله بگو هر قدر ميل داري تناول كن. رطب هايي را چيدم و تناول كردم كه به لطافت و شيريني آن ها هرگز نديده بودم يك اعرابي نيز آن جا بود گفت: من در عمرم از هيچ كس جادويي عظيم تر از اين نديده بودم. حضرت فرمود: ما وارثان اسرار نبوتيم و سحر و جادو به ما نسبت ندارد ما از خداوند متعال مي خواهيم و دعا مي كنيم و او اجابت مي فرمايد. اگر مي خواهي دعا كنم تا خداوند تو را مسخ كند و به سگي مبدل شوي و هنگامي كه به خانه ات بروي خانواده ات تو را نشناسند.

اعرابي در كمال جهل و وقاحت گفت: دعا كن. حضرت دعا كردند بلافاصله ديدم اعرابي به سگي تبديل شد و ساعتي به حضرت نگاه كرد و راه خانه اش را پيش گرفت. حضرت فرمود: به دنبالش برو. ببين چه اتفاقي مي افتد من پشت سر او حركت كردم. ديدم كه به خانه اش رفت و با اهل و عيال خود با ملايمت رفتار مي كرد اما خانواده اش به چوب و سنگ او را از خانه بيرون كردند. سپس خدمت حضرت برگشتم و احوال اعرابي را نقل نمودم بعد از آن ديدم آن سگ دوباره آمد و اشك از چشمانش جاري و بسيار مضطرب و نگران و ملتمس بود و روي خاك مي غلطيد و ناله مي زد.

حضرت به او ترحم نمود و دعا كرد و اعرابي به صورت اول برگشت. حضرت فرمود: هم اكنون فهميدي كه اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم ساحر و كاهن نيستند بلكه هدايت كننده راه حق و خلفاي مطلقند.

اعرابي گفت: يابن رسول الله به آنچه فرمودي ايمان دارم.