در روايات براي نماز شب آثاري ذكر شده است، از جمله:
امام صادق(ع) فرمود: عليكم بصلاة الليل فأنّها سنّة نبيّكم و دأب الصالحين قبلكم و مطردة الداء عن اجسادكم؛(1) بر شما باد به نماز شب خواندن، زيرا سنت پيامبرتان است و روش صالحان قبل از شما بوده و دردها را از جسم شما برطرف مي كند.
باز از حضرت نقل شده است: صلاة اليل تبيّض الوجه و صلاة الليل تطيّب الريح و صلاة اليل تجلب الرزق؛(2) نماز شب چهره را شاداب مي كند و باعث خوشبويي بدن مي گردد و باعث رزق و روزي مي شود.
از امام زين العابدين(ع) سؤال كردند: چرا متهجدان (عبادت كنندگان) در شب، خوش چهره ترين مردم هستند؟ حضرت فرمود: براي اين كه آنان با خدا خلوت مي كنند و خداوند از نور خودش به آنان عطا مي كند.(3)
پيامبر فرمود: مَن كثر صلاته بالليل حسن وجهه بالنهار؛(4) هر كس در شب زياد نماز بخواند، صورت او در روز زيبا مي شود.
شايد مراد از روايات آن است كه خداوند شادابي چهره و آبرويي به آن ها مي دهد كه مردم آنان را دوست دارند و جذب آنان مي شوند و به آنان تمايل پيدا مي كنند. توجه و اقبال مردم به آنان باعث جلب رزق و روزي مي شود. بديهي است كه فردي به هر شغلي مشغول باشد، وقتي كه به خاطر نماز شب وجهة خوبي نزد مردم پيدا كرد، مردم كارهايشان را به او واگذار مي كنند و رزق و روزي او فراوان مي شود.
احتمال دوم اين است كه: روزي رسان خدا است و او به خاطر اين كه اين افراد نماز شب مي خوانند، اين پاداش (رزق فراوان) را به آنان عطا مي كند.
احتمال ديگر اين است: وقتي انسان نماز شب مي خواند و دعا مي كند و از خدا حاجات خود را مي طلبد، مخصوصاً اگر دعا كند كه خدايا روزي مرا زياد بگردان، دعايش مستجاب مي شود.
در هر صورت براي رزق و روزي غير از عوامل مادي از قبيل تلاش براي كسب رزق و روزي، عوامل معنوي نيز مانند دعاي پدر و مادر، نماز شب، دعا كردن و صدقه دادن مؤثر است.
نبايد همة عوامل را مادي بدانيم، بلكه يك سري عوامل معنوي نيز مي تواند علّت يا جزء علّت باشد.

1. ميزان الحكمه، حديث 10758.
2. همان، حديث 10763.
3. همان، حديث 10765.
4. همان، حديث .