اين سؤال از يك جنبه درست است و بايد براي اوقات فراغت كاري كرد . اين اوقات را مي توان حتي با امكانات كم تأمين نمود و از آنچه كه هست استفاده كرد .
1 . گردش هاي دسته جمعي ؛ مثل رفتن به كوه و تپه هاي اطراف محل زندگي .
2 . استفاده از آب رودخانه در تابستان .
3 . استفاده از كتابخانه شهر .
4 . اجتماعات دوستانه در هنگام نماز در مساجد كه بسيار نشاط انگيز است .
5 . برگزاري مسابقات محلي فوتبال يا ورزش هاي ديگر .
اما از جنبه هاي ديگر ، اين سؤال براي يك جوان با ايمان و فرهيخته غلط است ! شايد تعجب آور باشد ، اما چنين نيست ؛ چون يك جوان با اوصاف مذكور دنبال سرگرمي نيست . سرگرمي براي كودكاني است كه به بينشي از زندگي و ارزش وقت خود نرسيده اند . در حديثي از امام صادق ( عليه السلام ) سؤال مي شود نظر شما درباره بازي شطرنج چيست ؟ ايشان به جاي آن كه به حلال و حرام بودن بپردازند ، يك سره مي فرمايند : « المومن لمشغول عن اللعب ؛ مؤمن اهل بازيگري و سرگرمي نيست » .
او را شغل و كار ديگري به خود مشغول كرده است . در اينجاست كه وقت مؤمن را اهميت ها و اولويت ها مي گيرد . اما در عين حال از آنجا كه مؤمن هم ساخت بشري را حفظ كرده ، نياز به تفريح پيدا مي كند ، اما آنچه تفريح اوست تفاوت خاص با تفريح ديگران دارد .
1 . تفاوت در انگيزه .
2 . تفاوت در شكل .
تفاوت در انگيزه ، باعث مي شود كه تفريح او هم عبادت باشد و در نتيجه از تفريح هم سود دو جانبه ببرد تفاوت در شكل هم باعث مي شود او براي سرگرمي و تفريح ، خيلي منتظر امكانات خاص نباشد در حديث آمده است يكي از آرامش دهنده هاي مؤمن ، ديدار و گفتگو با برادران مؤمن است .
بر اين اساس ، حتي تنهايي و سكوت او را نمي آزارد و نياز تدبر و تفكر او را برآورده مي كند .