درباره عموي گرامي پيامبر ( ص ) حضرت ابوطالب يادآور مي شويم كه ايشان براساس مدارك قطعي مؤمن بوده است و اينكه اهل سنّت درباره ايشان مي گويند كه كافر از دنيا رفته است اتهام بزرگي نسبت به اين رجل مؤمن و الهي است .
در مورد ايمان آن بزرگوار رواياتي را متذكّر مي شويم :
اصبغ بن نباته گويد : از اميرالمؤمنين ( عليه السلام ) شنيدم مي فرمود : به خدا سوگند كه پدرم و جدم عبدالمطلب و هاشم و عبد مناف هرگز بت نپرستيدند . عرض شد : پس چه ديني داشتند ؟
فرمود : بر دين ابراهيم بودند و به سوي كعبه نماز مي گزاردند .
امام صادق ( عليه السلام ) فرمود : اميرالمؤمنين ( عليه السلام ) دوست مي داشت اشعار ابوطالب خوانده و نوشته شود و مي فرمود : آن را بيامرزيد و به فرزندانتان تعليم كنيد كه وي بر دين خدا بوده و در آن اشعار دانش فراواني است .
داستان پدرم ابوطالب مانند داستان اصحاب كهف است كه ايمان را پنهان مي داشته و شرك را اظهار مي نمودند . و از اين جهت اجرشان مضاعف گشت .