مرکز پاسخگويي: مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها
موضوع اصلي: اخلاق و عرفان
موضوع فرعي: سبك شماران نماز
با افرادي كه نماز را سبك مي شمارند و ما را به انجام منكرات دعوت مي كنند چگونه برخورد نماييم؟

پاسخ:
آن چه كه مسلم است و در آيات قرآن نيز به آن اشاره بلكه تصريح شده است برخورد مناسب وخوب از راه هاي بسيار سازنده در تبليغ دين است . حضرت موسي(ع) در مقابل فرعون مامور به گفتاري نرم مي شود (قولا له قولا لينا) و پيامبر (ص) نيز در برابر مردم (فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اَللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ ) به واسطه فيض رحمت الهي برخوردي نرم و عاطفي داشته اند. بنابراين روي گشاده داشتن و با مهرباني درصدد هدايت ديگران بودن رسالتي پيامبر گونه است .اين مسأله با حديثي كه از امام صادق (ع) در مورد دوستي نكردن با كسي كه به نماز اهميت نمي دهد منافات ندارد. زيرا مسأله دوستي و مؤانست و هم راز شدن موضوعي بالاتر از روابط متعارف است .اگر بناست انسان دوستي صميمي داشته باشد ولي به نماز اهميت ندهد روشن است كه در اغلب موارد بر دوست خود تأثير سوء خواهد گذاشت و او را نيز به راه خود خواهد كشيد. بنابراين خوش برخورد بودن و حتي مهرباني با مردم منافاتي با آن ندارد كه اگر بناست دوستي براي خود برگزينيم از بين كساني باشد كه به نماز اهتمام مي ورزند. در مورد دوستانتان اگر مي دانيد كه حفظ رابطه با او ممكن است در اصلاح او مؤثر باشد رابطه را حفظ نماييد واگر احتمال مي دهيد كه نتيجه معكوس باشد رابطه دوستانه خود را قطع كنيد گرچه در برخوردها با او گرم بوده و به او محبت نمائيد. حسن اجراي امر به معروف و نهي از منكر داراي شرايطي است از جمله: 1) آمر به معروف و ناهي از منكر داراي شخصيت علمي و عملي باشد. 2) شناخت ويژگي هاي روحي ورواني طرف مقابل و به تناسب آنها با وي برخورد نمودن. 3) بدست آوردن خصوصيات مثبت طرف مقابل و از راه آنها او را جذب كردن. 4) با زبان منطقي و عاطفي به شخص فهماندن كه آنچه به وي تذكر داده مي شود در رابطه با مصالح خود او و به نفع اوست. 5) تشكيلاتي و هماهنگ عمل كردن در امر به معروف و نهي از منكر. 6) دوري از تندروي ها و سليقه ها و تعصبات عاميانه. 7) احياي فرهنگ امر به معروف و نهي از منكر. يكي از ويژگي هاي نظام تربيتي اسلام اصل (نظارت همگاني) است. يعني بايد اين مسأله در جامعه و بويژه دانشجويان جا باز كند كه برخلاف تفكر آزادي لجام گسيخته غربي در جامعه اسلامي همه نسبت به يكديگر مسؤولند. زيرا هر جامعه و امتي داراي سرنوشت مشترك است و مانند مسافران يك كشتي اند كه اگر در گوشه اي كسي آن را سوراخ كند همه غرق خواهند شد. همچنين با انحراف يك نفر و گسترش آن سرنوشت كل جامعه اسلامي دگرگون خواهد شد و آن جا كه آزادي فرد مضر به سعادت جامعه باشد بايد آن را محدود ساخت.