راي پرهيز از غيبت بايد راهكارهاي زير به دقت عمل شود: الف. شناخت ريشه هاي غيبت و مبارزه با آن ها: ابتدا بايد ريشه هاي غيبت را بشناسيد سپس با آن ها مبارزه كنيد. امام صادق(ع) مي فرمايند كه ريشه غيبت ده گونه مي باشد كه ما به تعدادي از آن ها اشاره مي كنيم: 1. شفاي غضب 2. همياري با ديگران؛ يعني عده اي مشغول غيبت باشند و ما به هر دليلي آنان را كمك مي كنيم. 3. تهمت: اين مورد حداقل مي تواند دو معناداشته باشد: يكم اين كه شخصي به ما تهمت زند و ما هم غيبت او را بكنيم؛ مثلا بگوييم: «اگر فلاني اين عيب و آن عيب را نداشت به ما تهمت نمي زد».دوم: اين كه ما مي خواهيم به شخصي تهمت بزنيم ولي اول با غيبت جاده راصاف مي كنيم؛ مثلا مي گوييم: «فلاني چنين حرف زشتي را زد. اصلا او آدم بد زبان و كينه توزي است». 4. سؤ ظن 5. حسد6. سخريه (ميزان الحكمه ج 7 ص 348 روايت 15229) پس بايد ابتدا غيبت را ريشه يابي كنيد سپس با شيوه هاي مناسب ريشه غيبت را از بين ببريد. ب. تفكر در آيات و روايات مذمت غيبت: بايد هر روز اين آيات و روايات را به قصد پندگيري مطالعه كنيد. هرگز گذرا و بي تأمل نگذريد؛ اين مطالعه كم و مستمر به مرور زمان مذمت غيبت را از اعتقاد به باور تبديل مي كند و وقتي باور آمد جرأت بر غيبت يا از بين مي رود و يا كم مي گردد. ج. تفكر در مرگ: بنابر روايات انديشيدن به مرگ براي تهذيب و خودسازي بسيار سودمند است. انسان مرگ انديش نه تنها از گناه دست مي كشد بلكه از تجملات و زوايد دنيا نيز متنفر مي شود. د. ترك زمينه غيبت: گاهي دوستان خاص حرف هايي خاص مجلسي خاص يا... زمينه غيبت كردن يا شنيدن آن را فراهم مي كنند. اگر نمي توانيد از غيبت نهي كنيد و يا با زيركانه مسير حرف ها را عوض كنيد بايدچنين محيطهايي راترك كنيد و گرنه غيبت كردن برايتان عادي مي شود. ه'. مراقبه و محاسبه: پيش از سخن گفتن بر آنچه مي خواهيد بگوييد دقت و تأمل كنيد اگر غيبت است ترك كنيد. اين مراقبه را بايد تا وقتي انجام دهيد كه غيبت ترك شود. شبانگاه به محاسبه بپردازيد. اگر غيبتي از شما صادر نشده است خدا را شاكر باشيد و اگر - پناه بر خدا - غيبتي كرده ايد هم براي خود و هم براي غيبت شونده استغفار كنيد و دوباره تصميم بر ترك غيبت بگيريد. درآخر تأكيد مي كنيم كه اين راهكارها را دقيقا به كار گيريد تا به نتيجه مطلوب برسيد و گرنه بدون عمل بهترين راهكارها هم عقيم