آثار زيان باري كه مصرف الكل و شراب بر جسم و جان و اجتماع دارد بر كسي پوشيده نيست و آثار الكل نه تنها متوجه مصرف كننده بلكه متوجه فرزندان اشخاص الكلي نيز مي باشد. قرآن كريم در آيه 90 و 91 سوره مائده آن را در رديف پرستش بت ها، يك نوع پليدي دروني، موجب كينه و نفاق و دوري از ياد خدا و نماز مي داند. در مورد خون، امام صادق(ع) فرموده اند: خوردن خون علاوه بر آثار زيانباري كه بر جسم دارد، سبب صفت درنده خويي و قساوت قلب و بيرون رفتن رحم و شفقت از دل ها مي گردد. به طوري كه انسان از كشتن نزديكان و دوستان خود نيز ابائي ندارد و شارع مقدس براي سلامت فردي و اجتماعي، دستور اجتناب كامل از اين دو را داده است تا مردم در اثر آلودگي بدن و لباس يا ظروفشان، دچار عوارض ناگوار خون و شراب نشوند و همچنين ادب عبودت و بندگي اقتضا مي كند كه انسان هنگام نماز در مقابل خداوند متعال، از پليدي و آلودگي هاي ظاهري پاكيزه باشد و به همين جهت بايد در نماز بدن و لباس به اين دو چيز آلوده نباشد.